Scrisoarea pastorală a PFP Teofil al III-lea al Ierusalimului la Nașterea Domnului [2012]
Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Βηθλεέμ,
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2012.
“Ἡ ἀνά τά πέρατα τοῦ κόσμου Ἀνατολική Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἑορτάζει κατ’ αὐτάς καί πάλιν τάς πανευφροσύνους, πανεκλάμπρους καί πανενδόξους ἑορτάς τῶν Χριστουγέννων.
Ἐν τῇ τελέσει τῶν ἑορτῶν τούτων ἡ Ἐκκλησία ἀναμιμνῄσκεται μετά χαρᾶς, εὐχαριστίας καί δοξολογίας τήν ἀνείκαστον φιλανθρωπίαν τοῦ Θεοῦ.
Ἡ φιλανθρωπία αὕτη ἐξεδηλώθη ἐν τῇ δημιουργίᾳ τοῦ κόσμου καί τῇ πλάσει τοῦ ἀνθρώπου πάλαι κατ’ ἀρχάς καί τῇ ἀενάῳ καί ἀκαταπαύστῳ Αὐτοῦ σοφῇ προνοίᾳ καί κυβερνήσει εἰς τό διηνεκές, Αὕτη ὅμως ὑπερέβη πᾶν μέτρον καί ὅριον, πάντα νοῦν καί πᾶσαν ἔννοιαν, ὅτε ὁ Θεός ἐπ’ ἐσχάτων τῶν χρόνων ηὐδόκησε νά ἐπισκεφθῇ τόν ἄνθρωπον ἐν τῇ πτώσει αὐτοῦ καί ταπεινώσει, ἐν τῇ ταλαιπωρίᾳ αὐτοῦ καί ἐξουθενώσει ὑπό τῆς δουλείας τοῦ διαβόλου.
Ὅτε κατά τόν θεοφόρον Πατέρα Ἅγιον Γρηγόριον τόν Παλαμᾶν Ἀρχιεπίσκοπον Θεσσαλονίκης «ὁ ἀρχηγός τῆς ζωῆς ὑπερβολῇ φιλανθρωπίας καί ἀγαθότητος ὑπέρ ἡμῶν ἐκινήθη, ἠράσθη τῆς σωτηρίας τοῦ πλαστουργήματος Αὐτοῦ» καί ἀπέστειλεν εἰς τόν κόσμον τόν Υἱόν Αὐτοῦ τόν Μονογενῆ «γενόμενον ὑπό γυναικός, γενόμενον ὑπό νόμoν, ἵνα τούς ὑπό νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τήν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν» (Γαλ. 4, 4-5).
Τοῦτο τό μυστήριον τῆς προσλήψεως τοῦ ἀνθρώπου ὑπό τοῦ Θεοῦ ἔλαβε χώραν εἰς τό ἱστορικόν γίγνεσθαι τοῦ ἀνθρώπου, ἐν τόπῳ καί χρόνῳ, ἐπί Καίσαρος Ὀκταβιανοῦ Αὐγούστου καί ἐν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας.
Εἰς Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας ἐγεννήθη κατά σάρκα ὁ εἰς Ναζαρέτ τῆς Γαλιλαίας ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου συλληφθείς, σαρκωθείς καί ἐνανθρωπήσας Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Σωτήρ ἡμῶν καί Λυτρωτής τοῦ κόσμου.
Κατά τόν θεηγόρον Πατέρα Ἅγιον Κύριλλον Ἀλεξανδρείας «ὁ Μονογενῆς Υἱός τοῦ Θεοῦ μένων φύσει Θεός, καθ’ ἡμᾶς γέγονεν ἄνθρωπος, συνῆψεν ἡμᾶς δι’ Ἑαυτοῦ τῷ Θεῷ καί Πατρί, ἀμνησικάκως ἀπήλλαξε τῆς διϊστώσης ἡμᾶς ἁμαρτίας καί ἐδικαίωσε τῇ πίστει καί γάρ Αὐτός ἐστι ἡ εἰρήνη ἡμῶν».
Τοῦτο τό ξένον καί παράδοξον μυστήριον ἡ γῆ τοῦ Σπηλαίου τούτου καί ἡ ἐν αὐτῷ φάτνη τῶν ἀλόγων ζῴων ὑπεδέχθη. Ποιμένες ἀγραυλοῦντες εἰς τήν πλησιόχωρον αὐτῶν κώμην τῶν ποιμένων, προτραπέντες ὑπό τῶν ἀγγέλων, ἐνταῦθα προσῆλθον καί ἔκθαμβοι εἶδον «βρέφος κείμενον ἐν τῇ φάτνῃ» (Λουκ. 2, 16-17).
Μάγοι ἐξ Ἀνατολῶν ὑπό ἀστέρος ὁδηγούμενοι, ἀφίχθησαν ἐνταῦθα καί «προσήνεγκον τά δῶρα αὐτῶν, χρυσόν καί λίβανον καί σμύρναν εἰς τόν τεχθέντα Βασιλέα» (Ματθ. 2,11). Ἄγγελοι ἔψαλαν εἰς τόνοὐρανόν τόν ἀγγελικόν ὕμνον: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2, 14).
Τό μήνυμα τοῦτο τῆς εἰρήνης καί συνδιαλλαγῆς βιοῖ καί διαλαλεῖ ἡ Ἐκκλησία σήμερον ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς. Ἰδιαιτέρως δέ ἡ τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία, ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων Τόπων καί ἡ ἐν αὐτῇ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης μετά τοῦ εὐσεβοῦς ποιμνίου αὐτῆς, ἑορτάζει τό μυστήριον τοῦτο κατά τήν ἀρχαίαν αὐτῆς τάξιν εἰς τό Θεοδέγμον Σπήλαιον καί τήν ἐπ’ αὐτοῦ ἔνδοξον Κωνσταντίνειον Βασιλικήν, τήν ὑπερβαίνουσαν τήν δύναμιν τοῦ χρόνου καί τάς ἀνθρωπίνους ἱστορικάς πολιτικάς μεταλλαγάς καί ἱσταμένην εἰς ἀψευδές μαρτύριον καταβάσεως τοῦ οὐρανοῦ πρός τήν γῆν καί συγκαταβάσεως τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπον.
Ἀπό τοῦ Ἁγίου Τόπου τούτου ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων διαλαλεῖ σήμερον καί πάλιν πρός ὅλα τά πέρατα τοῦ κόσμου ὅτι ὁ Χριστός ἐτέχθη καί ὁ ἄνθρωπος ἠλευθερώθη. Χριστός ἐταπεινώθη καί ὁ ἄνθρωπος ἕως οὐρανοῦ ἀνυψώθη. Χριστός ἐφανερώθη καί αἱ δυνάμεις τοῦ κακοῦ ἀπηλάθησαν.
Χριστός διέφυγε καί διεσώθη ἀπό τῆς σφαγῆς εἰς Αἴγυπτον καί Ἡρώδης ὁ θηριώδης ἔμεινε ληρώδης. Τά νήπια ἐθανατώθησαν ὡς πρῶτοι μάρτυρες τῆς τοῦ Χριστοῦ ἐνανθρωπήσεως, κατά σάρκα γεννήσεως καί ἐπί γῆς εὐεργετικῆς παρουσίας Αὐτοῦ, ἀκολουθηθέντα ὑπό ἑκατομμυρίων μαρτύρων εἰς τήν ζωήν καί ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας πρός δόξαν Αὐτοῦ.
Ἐν ταὐτῷ συμπάσχουσα ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων προσεύχεται ὑπέρ τῶν θυμάτων τῆς παγκοσμίου οἰκονομικῆς κρίσεως, τῆς βίας τῆς τρομοκρατίας καί τοῦ πολέμου, τῶν προσφύγων, ἰδιαιτέρως δέ τῶν ἐκ τῆς Συρίας καί λοιπῶν θυμάτων τῆς ἐν αὐτῇ μαινομένης συρράξεως καί τῆς δικαίας ἐπιλύσεως τοῦ θρησκευτικοῦ καί πολιτικοῦ προβλήματος τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.
Ἀπό τοῦ θεοδέγμονος Σπηλαίου τούτου ἀπευθύνομεν τάς Πατριαρχικάς καί Πατρικάς ἡμῶν εὐχάς καί εὐλογίας παντί τῷ εὐσεβεῖ Ἡμῶν ποιμνίῳ, τῷ διαβιοῦντι εἰς Γῆν τήν Ἁγίαν, τήν κληρωθεῖσαν ὑπό Οἰκουμενικῶν Συνόδων τῷ Ἱεροσολυμιτικῷ Θρόνῳ, καί ὁπουδήποτε γῆς ἐν τῇ ξένῃ καί εἰς πάντας τούς εὐλαβεῖς προσκυνητάς τούς ἐπισκεπτομένους αὐτήν κατά τά ἁγίας ταύτας ἑορτάς τοῦ Δωδεκαημέρου ὑπέρ ὑγιείας αὐτῶν, εἰρήνης καί σωτηρίας”.
Διάπυρος πρός Κύριον Εὐχέτης,